Bindingskracht

'We hebben er een, we hebben er een. Kom snel. We moeten haar vastbinden. Ze mag niet weer ontsnappen.'
Ik hoor de hoge stem van mijn zoontje boven het tumult uit. Wat nu weer, denk ik. Ik kijk uit het raam van mijn studeerkamer en zie een groep kinderen verkleed als cowboy. Ze houden de handen van hun slachtoffer stevig vast.
De jonge oppas gaat gedwee mee in hun spel en laat zich wegvoeren naar de boom aan de rand van het terras.
Ze probeert los te breken, zonder al haar kracht erachter te zetten. De grote overmacht wint het uiteindelijk.
Jeugdige jongenslijfjes drukken haar stevig tegen de boom. Ik zie dat mijn zoontje uiterst bedreven aan de slag gaat met diverse stukken touwen. Als eerste zet hij haar enkels vast, zodat ze niet onverhoeds kan wegrennen. Dan bindt hij samen met de andere cowboys haar armen stevig aan weerkanten langs de boom. De langste jongen uit de groep duwt een prop in haar mond, zodat ze niet om hulp kan schreeuwen.

Ik heb nog precies een half uur, voordat ik op weg moet naar de vergadering die tot laat in de avond zal duren.
Dat de oppas nu vastgebonden tegen de boom staat past niet in dat totaalplaatje. Het wordt tijd dat ik me in de strijd ga mengen.
'Hé pap, kunt u haar een tijdje bewaken? Wilt u er op toezien dat ze niet loskomt?.
Een kleine groep rood aangelopen jongensgezichtjes kijkt me smekend aan. Ik ben me bewust van mijn eigen onrust als ik denk aan de taak die me staat te wachten.
'U mag haar onder geen beding losmaken, zelfs niet als ze erom vraagt. Als ze moet plassen heeft ze gewoon pech.
Ze is onze gevangene.'
'Hoelang moet ze zo blijven staan?' Het idee dat Kim vlak voor mijn ogen hulpeloos aan de boom is vastgebonden verwart me.
Jonah maakt snel een rekensommetje. 'De hele nacht. Morgenochtend mag ze pas los,' roept hij resoluut.
Ik kijk mijn zoon bedenkelijk aan. 'Wie moet er dan voor jullie zorgen als ik over een half uur weg ben? Moet ik nog een extra oppas regelen?'
'Hèè ... Nee natuurlijk niet ... Oké ..., u mag haar losmaken als u weggaat.' Hij kijkt me streng aan. 'Maar niet eerder hoor.'
'Als ze belooft niet te roepen, mag de doek dan uit haar mond?'
Er komt al geen response meer. De cowboys zijn weer op jacht.

Ik loop naar Kim toe en verwijder de doek. Ik besef dat het al veel te lang geleden is dat ik zo dicht bij een vrouw heb gestaan. Meer dan 19 maanden terug werd mij vrouw Claire door een dronken chauffeur geschept. Volgens het spreekwoord ligt de dader op het kerkhof. Menig maal wenste ik dat het inderdaad zo kon zijn en dat mijn vrouw nog bij ons was.
'Vind je het niet vervelend om vast te staan?' vraag ik bezorgd.
Ze schudt haar hoofd. 'Ik heb het de jongens beloofd. Ik vind het niet erg. Het is maar een spel.'
'Zitten de touwen niet te strak? Houd je het wel vol?'
Ze volgt mijn ogen die per abuis omlaag glijden. Door haar naar achteren vastgebonden armen volgt haar dunne t-shirt de jeugdige contouren van haar slanke lijf. Duidelijk zie ik dat ze geen beha draagt. Haar tepelhofjes zijn donker en samengetrokken tot stevige, kleine punten. De onderzijde van haar korte topje verbergt het touw dat haar bovenlichaam tegen de boom gevangen houdt. Ik neem een stoel van het terras en zoek een plekje in de schaduw, zodat ik haar van dichtbij kan bewaken.
'Van wie heeft Jonah eigenlijk de techniek van het knopen geleerd? Hij is bijzonder bekwaam, zeker voor zijn leeftijd.'
Zelfs voordat ze haar vraag stelde was ik al op zoek gegaan naar het antwoord. Ik weet absoluut zeker dat Jonah nooit toeschouwer is geweest van het veelvuldige spel tussen Claire en mij. Toch moet ik toegeven dat hij uitzonderlijk bedreven is.
Zit het mogelijk in de genen? In dat geval is het hem dubbel toebedeeld.

Onbedoeld glijden mijn ogen langs de binnenkant van haar lange benen steeds verder omhoog. De veel te korte hotpants sluit nauwkeurig strak om haar schaamstreek. Een ver weggestopt verlangen begint geleidelijk te ontwaken. Ik kan het niet toelaten, nog niet. De komst van de groep cowboys rukt me los uit mijn dromerige gedachten.
De jongens zijn weer even snel verdwenen als ze zijn gekomen.
'Ik vind het niet erg hoor als u kijkt. Waarom mag het niet van u?' Ze weet precies wat me bezighoudt.
'Hoe lang is het geleden dat u voor het laatst met een vrouw samen bent geweest?'
Haar vraag verwart me, tot ik besef dat ze een bijna afgestudeerde psychologe is. Discreet gaat ze op zoek naar meer antwoorden. Ik moet haar wel aankijken, waardoor ik veelvuldig in contact sta met haar half verborgen, half ontblote borsten. Ze houdt mij met haar lichaam gevangen.
'Vind u het mooi dat ik tegen de boom vaststa? Volgens mij wel hè. Heeft Jonah het spel met de touwen bij jullie afgekeken?'
Ongemakkelijk schuif ik op mijn stoel heen er weer en probeer de snel groeiende bobbel te verbergen. Duidelijk voel ik mijn krachtige, opdringerige hartslag. Ik dwing me zelf tot kalmte.
Geduldig leg ik uit dat Claire en ik altijd discreet waren geweest, zonder aanstoot te geven.
'Dus je geniet ervan dat ik nu in touwen gehuld ben?' vraagt ze, als ze beseft dat het me inderdaad enorm boeit.
Ik merk dat 'u' inmiddels plaats gemaakt heeft voor 'je', waardoor ons leeftijdsverschil plotseling een stuk kleiner wordt.
'Als je wilt mag je me best zelf een keer vastbinden.'
Ik kijk haar onderzoekend aan, maar kan geen hoogte krijgen van wat haar bezighoudt.
Ze neemt de tijd om haar voorstel toe te lichten, zeker nadat ik haar vermoeden bevestig dat er na Claire niemand meer is geweest. Zelf is ze op zoek naar een capabele minnaar die haar slechte ervaringen met mannen kan ombuigen.
Ik heb moeite met het concept. Het lijkt te veel op therapie. Toch heeft ze gelijk. We kunnen veel voor elkaar betekenen. Het zal ons allebei goed doen. Mijn toekomst krijgt weer kleur, net als mijn wangen.

'Wil je me kussen?' Ze is ineens weer het schuchtere, verlegen, jonge meisje.
Bijna dwangmatig geef ik haar een kusje op haar wang.
'Dat kan toch veel beter?' daagt ze me uit. 'Geef me een kusje op mijn mond.'
Onwennig geef ik gehoor. Tal van alarmbelletjes beginnen te rinkelen als ik Kim snel een kusje op de gewenste plek geef. Het klopt niet. Ik mag Claire zo niet verloochenen. Een heftige tweestrijd trekt door me heen. De nabijheid van het gevangen lichaam maakt ondertussen een prikkelende sensatie in mij wakker.
'Ik wil nog een kusje' smeekt ze provocerend.
Ik hoor de oprechtheid in haar stem. Is ze net als ik in de ban van het spel? Het lijkt er wel op. Ik neem haar hoofd in mijn beide handen en kus haar opnieuw. Ditmaal met veel meer overtuiging. Ondanks de touwen drukt ze haar lichaam verlangend tegen me aan. Uit een stoffig verleden komen herinneringen boven van het zoenen met de tong.
Ik voel de gretigheid in haar antwoord.
'Verwen mijn borsten,' fluistert ze.
Mijn hand glijdt omlaag tot op haar schouder. Ik durf niet verder te gaan.
'Toe nou ...,' smeekt ze, als ze mijn aarzeling opmerkt.
Ondanks haar aanmoedigingen kost het me moeite om de nieuwe hobbel te nemen. Verlegen leg ik voorzichtig mijn hand op haar borst om hem vrijwel direct weer weg te halen.
'Breng je hand eens onder mijn topje en laat hem dan een tijdje op mijn borst rusten.'
Opnieuw is de sturing overgenomen. Dankbaar geef ik gehoor aan haar verzoek. Mijn hand sluit zich om de warme ronding van haar linkerborst. Onder mijn volle hand voel ik haar harde tepel. Ik pols haar reactie als ik zedig het zachte vlees masseer.
Ik wil oogcontact, maar haar oogleden zijn gesloten. Haar zachte kreunen is een opzwepende bevestiging, net als de aandringende tedere kusjes in mijn hals. Van nabij voel ik haar onrustige ademhaling als ze weer contact legt met mijn lippen. Mijn antwoord wint aan kracht.
Stevig masseer ik met beide handen haar borsten en duw haar daarmee hard tegen de boom aan. Ze slaakt een kreet van genot als ik mijn onderlichaam tegen haar aandruk. Ze rukt aan de touwen in een poging los te komen, zodat ze mijn spel kan beantwoorden. Al snel is er over en weer het besef dat ze volledig aan mij is overgeleverd. Mijn hand sluit om haar bedekte schaamstreek. Mijn fors opgezwollen lid smeekt om vrijlating uit de inmiddels veel te krappe omklemming. Toch is er geen tijd. Niet nu. Het komt wel.
'Mag ik vannacht bij je blijven slapen,' klinkt hijgend een zwoele stem vol verlangen.
'Het zal laat worden ...,' protesteer ik nog zwakjes.
'Dan vind je me in jouw bed ... Als je dat goed vindt natuurlijk,' voegt ze er snel aan toe.
Ik vertrouw mijn stem niet, dus antwoord ik met een innige zoen.
'Ik heb geen nachtpon bij me. Ik zal naakt onder de lakens moeten.'

'Pa, u moet toch weg. Zullen wij haar losmaken of doet u het zelf?' Jonah lijkt niets te hebben gemerkt.
Samen maken we Kim los. Ik neem de touwen van hem over en berg ze zorgvuldig op in mijn slaapkamer.
Snel neem ik afscheid. Een mengeling van droefenis en genot houdt me bezig tijdens de rit naar kantoor.

©Bindingskracht. Juli, 2011

Terug.